Αγαπημένη ταινία Disney.
Η πρώτη ταινία που είχα δει θυμάμαι ήταν η Παναγία των Παρισίων σε σινεμά με τη μαμά μου. Ωστόσο, η πιο αγαπημένη μου ήταν η Μουλάν (από τότε φαινόταν ο δρόμος που θα τραβήξω) που επίσης είχα δει στο σινεμά και θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ατάκα της ταινίας που είναι ο αυτοκράτορας και κατσαδιάζει την Μουλάν και στο τέλος της λέει: '' . . .και μας έσωσες''. Μου είχε κάνει απίστευτη εντύπωση για κάποιο λόγο και έλεγα γι αυτήν τη σκηνή ξανά και ξανά σε όποιον έβρισκα. λολ Επίσης, μου άρεζε ο Ηρακλής πέρα απ' το μύθο, ταινία που επίσης είχα δει στο σινεμά αλλά ο Άδης με φόβιζε σαν χαρακτήρας και αυτό κάπως με χαλούσε.
NSYNC or Backstreet Boys;
Νομίζω Backstreet Boys αλλά δεν ασχολούμουν πολύ με τους ξένους τραγουδιστές τότε. Θυμάμαι μόνο ότι έδειχνε τα βίντεοκλίπ τους στο Disney club κάποιες φορές και μου άρεζαν ένα τσακ περισσότερο από τους NSYNC.
Αγαπημένος σου καλλιτέχνης.
Νομίζω οι One. Ειδικά τότε στην τετάρτη-πέμπτη δημοτικού, όλα τα κορίτσια ήθελαν και άλλο μέλος, ήταν πολύ δημοφιλείς θυμάμαι. Ο Σάκης Ρουβάς, εννοείται, και η Δέσποινα Βανδή που τότε ήταν πολύ στα πάνω της. Κάποτε, θυμάμαι, πήγα με την μαμά μου στο Patzis στην Τσιμισκή (=δισκοπωλείο που έχει κλείσει εδώ και χρόνια) για να αγοράσω το CD της και είχε εξαντληθεί και περίμεναν να τους έρθει μετά από μέρες. Δεν θυμάμαι πως το έλεγαν, εν τέλει αγόρασα την κασέτα και ήταν σ' εκείνη που έλεγε το "Απαπα".
Το πιο περίεργο fashion trend;
Το έχω ξαναγράψει σε tag και πρόκειται για τα κόκκινα σπορτέξ και τα κόκκινα παντοφλέ/τύπου-κροξ παπούτσια. Εγώ είχα αγοράσει τέτοια σπορτέξ όταν η μόδα ξεθύμανε και δεν τα φόρεσα σχεδόν καθόλου. Επίσης, τα πολύ ψηλοκάβαλα παντελόνια. Είχα άπειρα και μέχρι και πριν το γυμνάσιο φορούσα τις μπλούζες από μέσα. Αίσχος, όμως. . . Επίσης άθλιο τρεντ τότε ήταν τα downtown μαύρα παπούτσια. Ετσι τουλάχιστον έλεγαν τα κορίτσια στην περιοχή μου τις πλατφόρμες-δετό παπούτσι που ήταν must για όλα τα μεγαλύτερα κορίτσια της εποχής. Όταν μεγάλωσα, είχα ξεχάσει πόσο πολύ ήθελα να αγοράσω τέτοια παπούτσια γιατί πλέον ήταν εκτός μόδας.
To αγαπημένο σου παιχνίδι και κονσόλα.
Το gameboy το απλό, που έδειχνε πρασινο-μαύρα. Έπαιζα, θυμάμαι ένα παιχνίδι silvester tweety και το είχα τερματίσει κιόλας. Αγαπημένο παιχνίδι από αυτά που παίζαμε με τα παιδιά ήταν τα μήλα και το κρυφτό. Το σχολείο μας είχε πολύ ιδιόμορφη διαρρύθμιση και ευνοούσε το παιχνίδι έξω γενικά.
Τι παρακολουθούσες στην τηλεόραση μετα το σχολείο;
Τις τελενουβέλες που παιζόντουσαν τότε. Συγκεκριμένα την Μαρία της γειτονιάς, τη Μιλάγκρος, τη Μαριμάρ, την Πάολα, την Ροζαλίντα, την Καταλίνα και Σεμπαστιάν και ένα σωρό άλλες μέχρι και το λύκειο. Δεν παρακολουθούσα φανατικά γιατί δεν μου το επέτρεπαν οι δικοί μου όταν ήμουν μικρή και από κάποια στιγμή, επειδή δεν είχα δει όλην την ιστορία, την παρατούσα και έπιανα άλλη. Γενικά, είμαι το είδος του ατόμου που είτε θα δει μονοκοπανιά όλα τα επεισόδια μιας σειράς είτε θα δω τα λίγα που βγαίνουν σε συνέχειες, θα βαρεθώ να περιμένω και θα πάω παρακάτω.
Αγαπημένο βιβλίο.
Δεν είμαι φαν της λογοτεχνίας γενικά και ούτε μικρή ασχολούμουν. Κόμιξ όμως διάβαζα τις Winx, που μετά το βαρέθηκα, και κάποιο με την Μίνι. Τρελαίνομαι και τρελαινόμουν με τον Οβελίξ και Αστερίξ που είχε η ξαδέλφη μου στο σπίτι της και τα έπαιρνα και τα διάβαζα και τον Αντιρίξ και Συμφωνίξ που είχε άπειρα τεύχη η άλλη μου ξαδέλφη στο κομμωτήριο που διατηρούσε.
Αγαπημένο κατάστημα ρούχων.
Τα Benetton στην αρχή Τσιμισκή. Είναι ένα πολύ μικρό μαγαζάκι, στενόμακρο, νομίζω ακόμα υπάρχει, και εκεί μου άρεζαν πάρα πολύ τα ρούχα (όπως και τώρα μ' αρέσουν). Όσα είχα πάρει από εκεί (γιατί ήμουν αρκετά ανεπτυγμένο παιδάκι, στο δημοτικό ήμουν η ψηλότερη στο σχολείο, μετά όλοι οι υπόλοιποι ψήλωναν πέρα από εμένα...), κυριολεκτικά τα έλιωνα.
Μια beauty ανάμνηση από την δεκαετία των 90.
Όπως σας έχω πει, η μαμά μου δεν βαφόταν πέρα από 1 ρουζ και 1 κραγιόν. Είχε και κάποια άλλα ακριβά καλλυντικά π.χ. κονσίλερ, πούδρα, σκιές, κλπ αλλά δεν τα φορούσε. Δεν θυμάμαι κάτι από τόσο μικρή γιατί ούτε κάποιος άλλος στο περιβάλλον μου ασχολιόταν με τα καλλυντικά.
Η πρώτη ταινία που είχα δει θυμάμαι ήταν η Παναγία των Παρισίων σε σινεμά με τη μαμά μου. Ωστόσο, η πιο αγαπημένη μου ήταν η Μουλάν (από τότε φαινόταν ο δρόμος που θα τραβήξω) που επίσης είχα δει στο σινεμά και θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ατάκα της ταινίας που είναι ο αυτοκράτορας και κατσαδιάζει την Μουλάν και στο τέλος της λέει: '' . . .και μας έσωσες''. Μου είχε κάνει απίστευτη εντύπωση για κάποιο λόγο και έλεγα γι αυτήν τη σκηνή ξανά και ξανά σε όποιον έβρισκα. λολ Επίσης, μου άρεζε ο Ηρακλής πέρα απ' το μύθο, ταινία που επίσης είχα δει στο σινεμά αλλά ο Άδης με φόβιζε σαν χαρακτήρας και αυτό κάπως με χαλούσε.
NSYNC or Backstreet Boys;
Νομίζω Backstreet Boys αλλά δεν ασχολούμουν πολύ με τους ξένους τραγουδιστές τότε. Θυμάμαι μόνο ότι έδειχνε τα βίντεοκλίπ τους στο Disney club κάποιες φορές και μου άρεζαν ένα τσακ περισσότερο από τους NSYNC.
Αγαπημένος σου καλλιτέχνης.
Νομίζω οι One. Ειδικά τότε στην τετάρτη-πέμπτη δημοτικού, όλα τα κορίτσια ήθελαν και άλλο μέλος, ήταν πολύ δημοφιλείς θυμάμαι. Ο Σάκης Ρουβάς, εννοείται, και η Δέσποινα Βανδή που τότε ήταν πολύ στα πάνω της. Κάποτε, θυμάμαι, πήγα με την μαμά μου στο Patzis στην Τσιμισκή (=δισκοπωλείο που έχει κλείσει εδώ και χρόνια) για να αγοράσω το CD της και είχε εξαντληθεί και περίμεναν να τους έρθει μετά από μέρες. Δεν θυμάμαι πως το έλεγαν, εν τέλει αγόρασα την κασέτα και ήταν σ' εκείνη που έλεγε το "Απαπα".
Αγαπημένο γλυκο.
Οι κουκου ρούκου γκοφρέτες. Από σοκολατένια γλυκά, οι γκοφρέτες μου αρέσουν περισσότερο κι αυτό νομίζω αποδίδεται στις άπειρες γκοφρέτες που αγόραζα παιδί για να συγκεντρώσω τη συλλογή με τις κάρτες pokemon, που τις είχα στο ειδικό άλμπουμ και ειδικά όταν κόντευα να το συμπληρώσω (σ.σ. δεν τα κατάφερα), δεν ξέρω κι εγώ πόσες πρέπει να αγόρασα. Οι γονείς μου, δηλαδή, γιατί τότε ήμουν ακόμη δημοτικό.
Οι κουκου ρούκου γκοφρέτες. Από σοκολατένια γλυκά, οι γκοφρέτες μου αρέσουν περισσότερο κι αυτό νομίζω αποδίδεται στις άπειρες γκοφρέτες που αγόραζα παιδί για να συγκεντρώσω τη συλλογή με τις κάρτες pokemon, που τις είχα στο ειδικό άλμπουμ και ειδικά όταν κόντευα να το συμπληρώσω (σ.σ. δεν τα κατάφερα), δεν ξέρω κι εγώ πόσες πρέπει να αγόρασα. Οι γονείς μου, δηλαδή, γιατί τότε ήμουν ακόμη δημοτικό.
Το πιο περίεργο fashion trend;
Το έχω ξαναγράψει σε tag και πρόκειται για τα κόκκινα σπορτέξ και τα κόκκινα παντοφλέ/τύπου-κροξ παπούτσια. Εγώ είχα αγοράσει τέτοια σπορτέξ όταν η μόδα ξεθύμανε και δεν τα φόρεσα σχεδόν καθόλου. Επίσης, τα πολύ ψηλοκάβαλα παντελόνια. Είχα άπειρα και μέχρι και πριν το γυμνάσιο φορούσα τις μπλούζες από μέσα. Αίσχος, όμως. . . Επίσης άθλιο τρεντ τότε ήταν τα downtown μαύρα παπούτσια. Ετσι τουλάχιστον έλεγαν τα κορίτσια στην περιοχή μου τις πλατφόρμες-δετό παπούτσι που ήταν must για όλα τα μεγαλύτερα κορίτσια της εποχής. Όταν μεγάλωσα, είχα ξεχάσει πόσο πολύ ήθελα να αγοράσω τέτοια παπούτσια γιατί πλέον ήταν εκτός μόδας.
To αγαπημένο σου παιχνίδι και κονσόλα.
Το gameboy το απλό, που έδειχνε πρασινο-μαύρα. Έπαιζα, θυμάμαι ένα παιχνίδι silvester tweety και το είχα τερματίσει κιόλας. Αγαπημένο παιχνίδι από αυτά που παίζαμε με τα παιδιά ήταν τα μήλα και το κρυφτό. Το σχολείο μας είχε πολύ ιδιόμορφη διαρρύθμιση και ευνοούσε το παιχνίδι έξω γενικά.
Τι παρακολουθούσες στην τηλεόραση μετα το σχολείο;
Τις τελενουβέλες που παιζόντουσαν τότε. Συγκεκριμένα την Μαρία της γειτονιάς, τη Μιλάγκρος, τη Μαριμάρ, την Πάολα, την Ροζαλίντα, την Καταλίνα και Σεμπαστιάν και ένα σωρό άλλες μέχρι και το λύκειο. Δεν παρακολουθούσα φανατικά γιατί δεν μου το επέτρεπαν οι δικοί μου όταν ήμουν μικρή και από κάποια στιγμή, επειδή δεν είχα δει όλην την ιστορία, την παρατούσα και έπιανα άλλη. Γενικά, είμαι το είδος του ατόμου που είτε θα δει μονοκοπανιά όλα τα επεισόδια μιας σειράς είτε θα δω τα λίγα που βγαίνουν σε συνέχειες, θα βαρεθώ να περιμένω και θα πάω παρακάτω.
Αγαπημένο βιβλίο.
Δεν είμαι φαν της λογοτεχνίας γενικά και ούτε μικρή ασχολούμουν. Κόμιξ όμως διάβαζα τις Winx, που μετά το βαρέθηκα, και κάποιο με την Μίνι. Τρελαίνομαι και τρελαινόμουν με τον Οβελίξ και Αστερίξ που είχε η ξαδέλφη μου στο σπίτι της και τα έπαιρνα και τα διάβαζα και τον Αντιρίξ και Συμφωνίξ που είχε άπειρα τεύχη η άλλη μου ξαδέλφη στο κομμωτήριο που διατηρούσε.
Αγαπημένο κατάστημα ρούχων.
Τα Benetton στην αρχή Τσιμισκή. Είναι ένα πολύ μικρό μαγαζάκι, στενόμακρο, νομίζω ακόμα υπάρχει, και εκεί μου άρεζαν πάρα πολύ τα ρούχα (όπως και τώρα μ' αρέσουν). Όσα είχα πάρει από εκεί (γιατί ήμουν αρκετά ανεπτυγμένο παιδάκι, στο δημοτικό ήμουν η ψηλότερη στο σχολείο, μετά όλοι οι υπόλοιποι ψήλωναν πέρα από εμένα...), κυριολεκτικά τα έλιωνα.
Μια beauty ανάμνηση από την δεκαετία των 90.
Όπως σας έχω πει, η μαμά μου δεν βαφόταν πέρα από 1 ρουζ και 1 κραγιόν. Είχε και κάποια άλλα ακριβά καλλυντικά π.χ. κονσίλερ, πούδρα, σκιές, κλπ αλλά δεν τα φορούσε. Δεν θυμάμαι κάτι από τόσο μικρή γιατί ούτε κάποιος άλλος στο περιβάλλον μου ασχολιόταν με τα καλλυντικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου